هندسه‌ی مطرود 20 ق .

مجموعه غزل ابونصر قدیمی

 

 

هنگام مطالعه این اهنگ را پخش کنید که شاعر بییشتر شعرهایش را تحت تاثیر این اثر نوشته است .

 

هندسه‌‌ی مطرود ۲۰ ق . ، نام آخرین مجموعه‌ی شعر از ابونصر قدیمی‌ است

ابونصر قدیمی شاعر جوان اهل شهر زنجان متولد ۱۳۷۲ است که شعر نوشتن را از سال ۹۱ به طور حرفه‌ای آغاز کرده و نوآوری‌های زیادی در عرصه‌ی غزل پس از منزوی ایجاد کرده است، نمونه‌ای از نوآوری‌های وی در تزریق ژانرهای ماورالطبیعه و تاریخی_حماسی به صحن غزل است .

 

چنانچه در کتاب سکوت مغناطیسی مغ، ماورالطبیعه را و در کتاب مستطیل سلطنت در برف، تاریخی حماسی را وارد غزل کرده است .

ریشه‌یابی و تحلیل هرمنوتیک آثار ابونصر قدیمی، در مختصر نوشتار نمی‌گنجد و در نوشتارهای بعدی به تحلیل اشعار وی به قید حیات پرداخته خواهد شد .

هندسه‌ی مطرود 20 ق . ابونصر قدیمی قلعه‌ای‌ست باشکوه و شناور در اقیانوس ایران باستان و حکمت‌های فراموش شده‌ی مغان و حسرتی و جستوجوی خویشِ باشکوه در تاریخ و روزهای نیک کودکی‌ست .

وی در گفتوگوی تخصصی خود حول کتابش گفت: بله، کتاب بنده یک کتاب معمولی نیست، گاهی اوقات در برخی از اشعار نقطه دارد و یا گاهی آخر صفحه کلا نقطه است که می‌تواند نشان از رمزگزاری‌های احتمالی باشد.

 

 

حتی طراحی کتاب هم بسیار خاص هست و برای آن، با دوست اهوازی، سرکار خانم دلریش، ماه‌ها زمان صرف کردیم. کتاب، شامل دفترهایی است که نام اول آن‌ها هماهنگ با حروف نام کتاب است، اگر دقت کنید (هندسه‌ی مطرود۲۰ق.):ه، هنوز منحسات مثلث، ن، نقاله‌ی قدیمی، د، دختر تخیل در اضلاع، س، سکوت مغناطیسی مغ، ه، هزارتوی بی‌تفاوتی، ی، یاد تشعشع شعر در ظلمت و بالاخره م، مستطیل سلطنت در برف هست که چنین چیزی را در هیچ کتابی در تاریخ جهان به یاد ندارم. نام تمام دفترها و محتوا و طراحی جلد با نام کتاب (هندسه‌ی مطرود) هماهنگ و متناسب است.

در این کتاب برای اولین بار ژانرهای ماورالطبیعه (سکوت مغناطیسی مغ) و تاریخی_حماسی_ایرانی (مستطیل سلطنت در برف) وارد حوزه غزل شده، و بعضا پیشگویی‌های آخرالزمانی از آینده لابه‌لای سطور، رمزگزاری شده است، این‌ها علاوه بر اشعار عاشقانه و روائی موجود در کتاب است که در آن‌ها هم سعی شده نوآوری‌هایی در عین رعایت صنایع ادبی کلاسیک وجود داشته باشد.

 

نقد این کتاب در رورنامه اعتماد

لینک محاسبه‌ی وی با ایبنا

 

به نظرم همین موضوعات هندسه‌ی مطرود 20 ق .  را به یک کتاب خاص تبدیل کرده است که فعلا راجع به عجایب کتاب بیش از این نمی‌توانم توضیح دهم و باید سهمی هم برای اکتشاف آیندگان قایل شویم.

 

نمونه‌ای از اشعار :

آه از جهانْ چیزی ندارم جز جهان خود

فانی شوم هر آنْ برای جاودان خود

از هر زمان مأیوسْ بیرون رفتم از خانه

شعری قدیمی دیدم و از بی‌زمانِ خود

هی برفِ نو در کوچه از اشراق می‌بارید

من بودم و غربِ جهانِ باستانِ خود

من بودم و جز من نبود آیاتی از انسان

من در غروبِ گنگِ شعرِ بی‌نشان خود

تیر چراغِ برقْ زیر برفْ روشن بود

مرزی میانِ شهر خاک و آسمان خود

از دستِ من در رفت، نامی که با من بود

مبهوت می‌گشتم در اوقاتِ اذانِ خود

گنجشک‌های روی کاج آواز می‌خواندند

تبریک می‌گفتند پیش بانوان خود ،

در برفْ دخترهای زیبا مستْ می‌کردند

چشم‌آبیان بورْموئی در میان خود

با ناز و زیبائی تعارف می‌زدند آن‌ها

سوی شرابِ شاعرانِ لامکانِ خود

یک پیکْ کافی بود که گیرم خبر، یک پیک _

از آن شرابِ حافظانه در زمان خود

ناگاه بوسیدم لبِ داغی ازآن اقلیم

یک بوس ممنوع از نگار مهربان خود

یک بوسه بود از آینه، سنگی به خوابِ آب

من مانده‌ام در کارهای ناگهان خود

در هم جرقّه زد دو گیتی ناگهان چون برق

از خواب، بیداری پرید از آستان خود

شد برج‌های حکمتِ ایرانیانْ پیدا

پیدا شد از وردِ قدیمای مُغان خود ،

غربِ زمانْ جدّم صلا می‌خوانَد و موهوم

در این بنفشای غروبِ داستان خود

نامی قدیمی می‌گذارد بر درختِ خود

می‌خواندم در گوش‌ها از آرمان خود ؛

هی دیگران را می‌کُشم در خود به راه خود

تا خود شوم در بی‌نهایتْ قهرمان خود

در جشنِ آخرسال، مهمان پر شده در کاخ

این‌خانه هست و افتخار دودمان خود

پس می‌دهد عیدی عمو در آخر دنیا

او می‌رود تا نورهای جاودان خود

از کتاب  هندسه‌ی مطرود 20 ق .

برای خانواده‌ی قدیمی

۵/۱۰/۹۹

 ابونصر قدیمی